Namens die blanke vaders van ons verdwaalde en ellendige volk wil ek vandag ’n ieder en elk van julle om vergifnis vra; vergifnis nie net vir dit wat ons julle aangedoen het nie, maar ook vir alles wat ons as vaders nagelaat het om te doen.
Ons het swyend en doodstil bly sit toe ons julle — soos Andries Pretorius en Sarel Cilliers — teen die swart barbaar moes beskerm; toe ons moes keer dat hy alles wat julle toekom, vir hom vat.
Ons het ook niks gedoen toe hy julle erfenis plunder en verwoes nie; toe hy voor ons oë julle moeders en sussies onteer en doogemaak het nie; want ons het nie omgegee dat daar vir julle — die nageslag van óns vaders — geen nakroos sal wees nie; geen toekoms nie, geen vaderland, geen geskiedenis, geen heil, ja, en ook geen God om aan vas te hou nie.
Die dag toe die tralies agter ons nuwe jesus toeklap en hy in sy bonthemp deur die land begin waggel, het onsself die Gedenknaam van onse God in die Parlement taboe verklaar; is ons Vader deur die Kerk verplig om die preekstoel met die voorvadergees te deel, en ter wille van dié bose afgod het ons U die deur gewys. Nou sien ek U staan by daardie deur tevergeefs en klop en vra om in te kom. Maar daarbinne hang ons aan die lippe van hom wie U bevel gegee het dat hy in u vergadering nie mag kom nie.
Intussen het ons herders, ook ter wille van die barbaar, U Seun met stokke en swaarde omsingel, gevange geneem en weer soos ’n uitvaagsel aan ’n paal gespyker. En al verwysing na U wat hulle nog duld, is sy titel op 'n kleinhuisie se deur...
Ook ons hoogste vergadering (parlement) het ons leiers geen beswaar gehad om dit aan God se aap te gee nie. En, glo dit as julle wil, daar waar die veldduiwels skree, rumoer, vloek, skel en baldadig rondspring, daar het ons rinkop-kadawers (leiers) hulle ook gerieflik tuisgemaak; sit hulle gemaklik agteroor en ontspan; skaaamteloos; gewetenloos; koersloos; doelloos; eerloos; volkloos; maar bowe-al sorgloos, want maandeinde is hul skatlike loon stiptelik gewaarborg.
Of hulle hul nou vererg vir die platneusrumoermakers, keel skoonmaak, kopskud, hul oë rek en tussenwerpsels maak, of 'n spreekbeurtjie kry en dan selfvoldaan glo hulle gesnotter was sinvol, maak geen verskil nie, want geen veldduiwel het hulle nog ooit raakgesien, van hulle notisie geneem, na hulle geluister of verstaan wanneer hulle iets kwytraak nie. Dan sak hulle weer agteroor in die sagte kussings, salig en doodtevrede dat hulle vir hulself in die bres getree het.
Soos FW De Klerk vir óns in die bres getree het met die referendum van 1992 toe hy ons wittes op TV voor 'n keuse gestel het: "Julle moet vandag kies — kies, tussen die SA krieketspan (wat angstig sit en wag om in Nieu-Seeland die eerste toetswedstryd te speel), se toekoms, of julle kinders s’n!"
En, glo my, dit was maklik, julle toekoms het los hande verloor!
Net soos die parlement-kadawers en De Klerk, het ons ook nie omgegee dat ons keuse julle geheel en al sonder werk, sonder heenkome, sonder hoop gelaat het nie, nie omgegee dat ons moeders en pragtige dogters genadeloos, wreed en dierlik verkrag, verneder en aaklig vermoor word nie, of dat duisende van ons weerlose bejaardes op hul plase soos varke geslag word nie.
Ja, sowaar as wat God leef, FW de Klerk en ons het nié omgegee nie!
Ons het ook nie die moed gehad om hom keel-af te sny nie, nog minder om 'n sweep te vleg en met God aan ons sy, die kadawers in hul kussings storm te loop en hel toe te verdryf nie — want, net soos ’n Simson het ons eers na die verkiesing besef sy Krag het ons verlaat, en ook sy Swaard, wat op 16 Desember 1838 die waters van die Ngome in bloed verander het!
Liewe seun en liewe dogter van my volk, hoe durf ons julle om vergifnis vra? Hoe durf ons sê ons is jammer, terwyl veldduiwels op jul moeders se grafte dans, terwyl ons en FW daar in die Soweto-rugbytempel rondom die sportaltaar versamel om die barbaar in ons midde, met sy ba(ä)l onder die arm op pad doellyn toe, met ’n oorwiningskreet toe te juig.
Maar ons en selfs die bleskop kan vandag sien die tyd het uitgeloop. Aanstons sal FW saam met ons as vaders geroep word om een-een, sonder bystand, sonder raadsman, sonder advokaat en sonder 'n lamp vir ons voet, voor die Hoofregter te verskyn.
En, net soos FW, vrees ons ook daardie oomblik in die beskuldigde bank wanneer die Staataanklaer ons onder kruisverhoor gaan neem:
“Hoekom? Hoekom het julle dit aan jul vaderland, jul erfenis, jul voorouers, jul kinders en aan My gedoen?”
Ons het julle vaderland afgeteken; ons het julle erfenis vir niks weggegee nie; ons het julle voorouers se bloedoffers vertrap en ons het julle aan die barbaar as slawe verkoop. Maar veel erger as dit alles is - ons ken Hom nie meer nie!
En wat ons nou by julle wil weet, liewe wit seun en liewe wit dogter van Bloedrivier, is — WAT moet ons Hom antwoord?
Bron: Vaandel Uitgewers
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1191135400910371&id=444981368859115
